Langzaam ouder en soms plots Terugkijken Verloren verliezen Vriend, vriendin, Gezondheid, het niet geboren gewenste kind, De onverwachte hersenbloeding De Alzheimer’s sluipende binnenkomst
Langzaam ouder En soms plots Terugkijkend met een verkort vooruit Opnieuw ervaren wat zo moeilijk was Maar ja, vooruit Bouwen, opbouwen, bouwen
En het verdriet toont zich nu Jaren later In haar gegroeide volwassenheid. De volwassenheid die opnieuw kijkt De volwassenheid die opnieuw vragen stelt en interpreteert De volwassenheid met nieuwe antwoorden De volwassenheid rustig meanderend Gevoed door de trage vragen
Vragen die opnieuw aandacht verlangen Naar zin en onzin Naar schuld en ont-schuldiging Naar kansen en vergeten kansen Naar leven en dood Naar reïncarnatie en hemelse taferelen Naar engelen en duivelse daden Naar spirit en spiritualiteit
Langzaam ouder En soms plots Wat te doen Hoe te kijken Wat te voelen Hoe overeind te blijven Hoe te leven met jezelf
Zijn er inzichten die troosten Momenten van intense stilte Die het remoer In mij doet verstillen Antwoordend in ruimte, licht en lucht Dan hoop Ik dat de pijn zich toont En zich thuis voelt bij mij Want zonder kom ik niet in balans
En soms zeg ik: mag het een onsje minder zijn” En soms roep ik: “ het is genoeg” En heel soms, in een goede bui, zing ik dank omdat het leven me dit geeft. Maar dat is alleen maar soms.
Corina: 4 juni 2019 gedichtgependgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend
De dood Draagt de sloffen Links om En schuifelt Langzaam binnen Het hoofd Verduistert En maakt beschermend een cocon Tot het schuifelen ongemerkt verstomt. Corina: 28 juni 2020
Een kus van verlangen Een kus van eeuwige bevestiging Een kus van de nodige nodig-heid
Je begroet eenieder enthousiast Een arm om de nek Een zwaai Een lach Woorden van dankbaarheid De stembanden nog net aanrakend
Mij kijk je langdurig aan Zoe iets van......... Ik heb je niks meer te bieden.....
Ik zie je verdriet en laat het........
Een langdurige blik Waarvan ik de woorden niet ken Waarvan ik de woorden zelfs niet kan vermoeden
Je zwaait als ik wegga en een glimlach Ik zwaai terug en lach je toe Vreemd...je reactie is me niet genoeg Jij gaat sterven en Het is voor mij niet genoeg Ik voel jaloezie, voel me verloren Houdt ze wel van me Heb ik me niet vergist Het ongeruste kind ontwaakt opnieuw.
Ik zit wakend aan je bed Tellend de seconden tussen de ademzuchten 10.....11.....12.... Er is iets nog niet gezegd maar wat. Mijn zus vertelt haar moedergesprek Ze vraagt me of ik de tijd Die ik alleen met " ons moeder" was Als een kans heb gebruikt Wel om te zorgen maar niet om te zeggen.
Ze verlaat de kamer van de dood Voorzichtig loop ik naar haar toe Op mijn woorden: ik wil iets belangrijks zeggen reageert ze als van nature zeer alert. Ze opent haar vermoeide ogen Kijkt me helder en liefdevol aan Ik zeg dat ik zoveel van haar hou En zoveel van haar heb geleerd Ik vraag haar een kus.
Volmondig kust ze me Kijkt me glimlachend aan En zegt: "Mag ik een kus van jou" Ik voel haar wangen voor eeuwig Ze ontving in alle glorie De eeuwig durende zoen Mijn kind-zijn is volbracht.