Welkom op de website van De Praktijk - verlies- en rouwverwerking van Corina van Steenhoven
  • De Praktijk - Verlies en Rouw
  • Schilderijen
  • Gedichten
  • De Praktijk - Verlies en Rouw
  • Schilderijen
  • Gedichten
Search

​Gedichten



                                                ​Langzaam ouder                                            
en soms
plots

Terugkijken
Verloren verliezen
Vriend, vriendin,
Gezondheid,
het niet geboren gewenste kind,
De onverwachte hersenbloeding
De Alzheimer’s sluipende binnenkomst


Langzaam ouder
En soms
plots

Terugkijkend met een verkort vooruit
Opnieuw ervaren wat zo moeilijk was
Maar ja, vooruit
Bouwen, opbouwen, bouwen

En het verdriet toont zich nu jaren later
In haar gegroeide volwassenheid.

De volwassenheid die opnieuw kijkt
De volwassenheid die opnieuw vragen stelt
en interpreteert
De volwassenheid met nieuwe antwoorden
De volwassenheid rustig meanderend
Gevoed door de trage vragen


Vragen die opnieuw aandacht verlangen
Naar zin en onzin
Naar schuld en ont-schuldiging
Naar kansen en vergeten kansen

Naar leven en dood
Naar reïncarnatie en hemelse taferelen
Naar engelen en duivelse daden
Naar spirit en spiritualiteit


Langzaam ouder 
En
soms plots

Wat te doen
Hoe te kijken
Wat te voelen
Hoe overeind te blijven
Hoe te leven met jezelf


Zijn er inzichten die troosten
Momenten van intense stilte
Die het remoer In mij doet verstillen
Antwoordend in ruimte, licht en lucht
Dan hoop Ik dat de pijn zich toont
En zich thuis voelt bij mij
Want zonder kom ik niet in balans

En soms zeg ik:
mag het een onsje minder zijn”
En soms roep ik: “ het is genoeg”
En heel soms, in een goede bui,
zing ik dank omdat het leven me dit geeft.
Maar dat is alleen maar soms.



Corina: 4 juni 2019
​

gedichtgependgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend
gedichtgependgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedi

Mijn moeder  is stervende

Een kus van verlangen
Een kus van eeuwige bevestiging
Een kus van de nodige nodig-heid

Je begroet eenieder enthousiast
Een arm om de nek
Een zwaai
Een lach
Woorden van dankbaarheid
De stembanden nog net aanrakend

Mij kijk je langdurig aan
Zoe iets van.........
Ik heb je niks meer te bieden.....

Ik zie je verdriet en laat het........

Een langdurige blik
Waarvan ik de woorden niet ken
Waarvan ik de woorden zelfs niet kan vermoeden

Je zwaait als ik wegga en een glimlach
Ik zwaai terug en lach je toe
Vreemd...je reactie is me niet genoeg
Jij gaat sterven en
Het is voor mij niet genoeg
Ik voel jaloezie, voel me verloren
Houdt ze wel van me
Heb ik me niet vergist
Het ongeruste kind ontwaakt opnieuw.

Ik zit wakend aan je bed
Tellend de seconden tussen de ademzuchten
10.....11.....12....
Er is iets nog niet gezegd maar wat.
Mijn zus vertelt haar moedergesprek
Ze vraagt me of ik de tijd
Die ik alleen met " ons moeder" was
Als een kans heb gebruikt
Wel om te zorgen maar niet om
te zeggen.

Ze verlaat de kamer van de dood
Voorzichtig loop ik naar haar toe
Op mijn woorden: ik wil iets belangrijks zeggen
reageert ze als van nature zeer alert.
Ze opent haar vermoeide ogen
Kijkt me helder en liefdevol aan
Ik zeg dat ik zoveel van haar hou
En zoveel van haar heb geleerd
Ik vraag haar een kus.

Volmondig kust ze me
Kijkt me glimlachend aan
En zegt: 
"Mag ik een kus van jou"
Ik voel haar wangen voor eeuwig
Ze ontving in alle glorie
De eeuwig durende zoen
Mijn kind-zijn is volbracht. 

Corina oktober 2004


gedichtgependgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedi

Inspiratie Corry

JE BRUIST
JE KRUIST
NIET  MEER DE DEGENS
MAAR JE GEDACHTEN
JE VERLANGENS
JE WENSEN

JE BRUIST
JE KRUIST
NIET MEER DE COMPROMISSEN
MAAR JE ONAFFE  GEBEURTENISSEN
JE NIET gestelde  VRAGEN
ONTSTANE SITUATIES
NIET BEANTWOORD DOOR DE TIJD
DIE ZICH NU VERDICHT
EN SCHREEUWT OM GELUID

JE BRUIST
JE KRUIST
JE WIL
JE WIL ZUIVERHEID
JE DOCHTER WORDT 21
ALS  OUDERS VIER JE DIT FEEST ZONDER AFLEIDINGEN
JE BRUIST
JE KRUIST
DE WEGEN VAN JE AFSCHEID
AFSCHEID VAN JE WERK
ZONDER AFLEIDINGEN
MET MENSEN DIE DE INHOUDEN MEDE  HEBBEN BEPAALD
MET KINDEREN DIE JE INSPIRATIEBRON VORMDEN
GEZIEN WORDEN, BEWUST GEVORMD WORDEN, GEZIEN WORDEN
AFSCHEID VAN JE PASSIE, JE DRIVE, JE VERLANGEN
DIRECT ZONDER AFLEIDINGEN
2010
JE BRUIST
JE KRUIST
JE HANDEN
EEN GEBED OM GEHOORD TE WORDEN
Corina 2016



gedichtgependgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedi

1 oktober 2005
De doden talen er niet na
te spreken 
Alleen de levenden 
kennen het woord.

Een jaar geleden
is mijn moeder begraven
En nu wandel ik met hem
als vader en dochter
door het rijk der doden

Iedere steen een eigen verhaal
Iedere steen, een eigen stuk aarde
Iedere steen vakwerk

Er liggen lieve bloemstukjes
We vermoeden de namen
Nu vers graszaad
Vertrouwend op haar kiemkracht
Als vader en dochter
Jaren nadien

We ontmoeten het dorp
Verhalen, 
Ieder mens duizend verhalen
Genaamd door gravures
Gegrift in het geheugen.

De eeuwige rust
Doet goed vermoeden
De rangschikking in tijd 
Relativeert het nu

Maar die kleine graven
Met die grote bruine beer
Met twee data die amper verschillen
Houden geen vraag meer tegen

Zo ook de jonge mens
Die onvermoed zich keert
Naar de eeuwigheid

Het geeft me
Ook al weet ik nooit
Wat er te halen valt.
Corina van Steenhoven, 

gedichtgependgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend

Ter nagedachtenis
Om alles
Het is om alles
Om de stilte van het allerlaatste
moment
Om de ziekmakende angsten die
Gekend zijn door een aantal mensen hier
Door het gemis aan levend gevende moed
en levens-kracht
Ik had de opname als mijn laatste poging
Ik won een beetje tijd
Al streed ik een te vergeven  strijd
Wat uiteindelijk gebeurde was
Om alles
Om alles
Om alles.

Om alles
Het was om alles
Om die optelsom van wanhoop
Verdriet en angst
Het was om alles, anders niet
Probeer maar niet te raden naar de feiten
Ik zal niemand beladen met verwijten
Pak een glas, en weet
Wat ik gedaan heb, was
Om alles
Om alles
Om alles

Om alles
Het was om alles
Alle eenzaamheid en wanhoop
Neem ik mee
En alle goede dingen, leuke dingen
Nee
Ik had er uiteindelijk geen houvast aan
In mijn leven
Ik zal ze  jullie geven
Dus herdenk die ene dag
Herdenk wat ik gedaan heb, lach
Om die vele andere dagen
Al die andere dagen, lach
Om alles
Om alles
Om alles.
Corina van Steenhoven – januari 2006
Bewerkt gedicht  Ivo de Wijs.

​
gedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend

Maart 2021 

Het oog loert
het oog ziet
het oog ziet anders
al oogt het het-zelf

Bruin geel zand
Maken strepen op het doek
Geen extra kleuren
Om nog aan te vullen

Dunner en dunner
Het palet pakt zich 
Koortsachtig in
En stroomt koortsachtig uit.

Daar liggen de geesten
Op de loer die zelfstandig
Wanen realiseren
Drijvend met de eiwitten mee

Het geheel is deel
Van eigen-geschiedenis
Al lang van verder weg
Al lang van meer gebroken

De kraanvogel verlies
De oriëntatie en geluid
Ebt weg door de vloed
Van impulsen

De verf stroomt verdund
Door sloten en beken
Naar oceanen waar alles
Samenkomt of nooit.

Meanderend in kleuren 

Met eigen textuur
Zich mengend
Tot die ENE. 

Corina: overlijden broer Govert.
Gepubliceerd in De Stem 2021
gedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend

De dood
Draagt de sloffen
Links om
En schuifelt
Langzaam binnen
Het hoofd
Verduistert
En maakt
beschermend een cocon
Tot het schuifelen
ongemerkt
verstomt.
jCorina: juni 2020 dementie

gedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend

                  Weg-ebbend leven                         
​ 
Weg-ebbend geleefd leven.

“Ik kom er straks wel op terug.
Ik kom er een andere keer wel op terug.
Nee ik heb geen gesprekken hier met arts of psycholoog
Nee hier heb ik nog niemand gesproken”

Hij doet zijn beste
Om niet door zijn eigen mand te vallen

“Het gaat niet goed en het gaat niet slecht
Iedere dag komt er wel iemand biljarten
Dat is wel goed van hen
Maar één keer is er niemand geweest
Met personeel gaat het goed
daar kom ik nog wel een keer op terug”.

Langzaam laat ik het tot me doordringen
Woord voor woord
Herinnering na herinnering
Vraag voor vraag
Oordeel na oordeel
Een ingeslikte traan
eb en vloed

De verwoesting van het brein
De chaos, de wanen
De tussenruimten van de angst
De gaten, de wegversmalling
De gebroken bruggen

De leuningen als een potlood
Kervend in het zand

Het raakt mij
Het schuurt mij
Steeds dichter bij
Het leven overziend
De drohn  van de ouderdom
​Corina: 18-02-2021: dementie
gedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend
Juni  06-12-2002
Een van mijn liefste vriendinnen heeft kanker
en wel in de kwaadaardige vorm.

Allerlei onderzoeken vinden nu plaats
en via de mail blijf ik op de hoogte.
Op een afstand gaan de gedachten dwalen.
Op een afstand reageer ik terug.
Op een afstand hou ik het nog even op afstand.
Langzaam zal het dichterbij gaan sluipen
In me raken tot in het diepst van van hart.
Nog even blijven de gordijnen een beetje gesloten.
Niet teveel licht…maar hopelijk komt dat wel.
Want door licht en liefde komt de onderste steen boven
en laat de kracht haar uitersten zien.
Dat moment zal ook komen.
Ik vraag de ruimte hiervoor.
Corina van steenhoven
gedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopendgedichtgeopend
​De Stilte
graag zoem ik in
op mijn ruimte
van de stilte
de ruimte 
waarin ik me graag begeef.

Daar waar ik mijn pas inhoud
en zorgvuldiger schouw
waar vertrouwde woorden
de klanken verzachten
waar de spiegel doorzichtig is
het beeld niet keert
13-01-2022









  • De Praktijk - Verlies en Rouw
  • Schilderijen
  • Gedichten